Stil zijn en stilstaan: hoe doe je dat eigenlijk?
Wie herkent dit? Je bent voor je gevoel het afgelopen jaar aan het afronden en wenst de mensen om je heen fijne dagen, alsof we elkaar maanden niet gaan zien. De reflecteert wat op het afgelopen jaar, terwijl je stiekem alweer druk bent met je plannen voor het nieuwe jaar. Je bent je inbox aan het opruimen, terwijl je recepten aan het opzoeken bent voor het Kerstdiner. Je hebt een Kerstborrel met collega’s, om vervolgens bij je familie aan te schuiven. Eigenlijk stopt het nooit. En toch doen we onszelf maar al te graag geloven dat we werkelijk de tijd nemen om een jaar af te sluiten en een nieuw jaar vol nieuwe energie te starten. Waarom doen we dit? En hoe kan het anders? Een nieuw jaar écht vanuit rust beginnen.
Mij bekruipt toch vaak het idee dat we allemaal stiekem een beetje verslaafd zijn aan het tempo van ons leven. Zolang we onze dagen maar vullen met afspraken en onze telefoon ons de hele dag door overlaad met prikkels, dan blijft er namelijk niet veel tijd over om echt te voelen. Echt te voelen. Niet vluchtig denken aan je intenties voor het nieuwe jaar, maar zijn in stilte en stilstand en alles dat daarbij opkomt omarmen. Niet alleen de leuke dingen, maar ook de pijnlijke en verdrietige dingen. Gaan zitten met de herinneringen of gevoelens die je normaalgesproken zo goed kan onderdrukken.
In ons leeft zowel licht als donker. De lichte kant is er eentje waarin we ons graag begeven, maar daarmee doen we de donkere kant te weinig eer aan. Het is juist in de pijn, in het verdriet, in het ongemak, waar onze transformatie ligt verborgen. Vaak gaan we dit moment alleen zo lang uit de weg dat het leven ons tot stilstand dwingt. Vaak in de vorm van ziekte, tegenslag of andere situaties die ons stil doen laten staan. En dan dient het zich in alle heftigheid aan en kun je niets anders dan je eraan overgeven. Maar waarom laten we deze momenten vaak pas toe als we echt niet anders kunnen? Ik ben zelf net drie weken lang stilgezet en heb daar mooie inzichten uit kunnen halen die ik graag met je deel.
1. Je moet er dwars doorheen
We zijn gewend geraakt aan de gedachte van een maakbaar bestaan. Als je hoofdpijn hebt neem je een pijnstiller en ga je weer door met dat wat je deed. Als iets tegenzit dan zoeken we direct naar antwoorden of oplossingen. Het lijkt alsof we maar moeilijk kunnen accepteren dat sommige dingen simpelweg tijd nodig hebben of dat er diepe lessen in de weerstand of tegenstand liggen verborgen die we te leren hebben. Dat betekent dat er geen shortcut bestaat. We kunnen er niet onderdoor, we kunnen er niet overheen, we moeten er dwars doorheen. En dat is maar goed ook, want anders zouden deze lessen nooit de transformerende krachten hebben om ons te veranderen. Een mooie vraag die jou hierbij kan helpen is: wat zie ik over het hoofd?
2. Leer luisteren
Herken je dat je nooit ziek bent en zodra je vakantie hebt word je ziek? Pas als we onszelf de ruimte geven dan kunnen we de signalen van ons lichaam of onze geest echt horen. Meestal zijn we zo druk dat we er maar overheen blijven denderen en navigeren op de signalen van ons ratio, onze gedachten. Terwijl we een veel groter pallet aan wijsheid in ons dragen. Je kan dit pas horen als je ruimte maakt. Wat voel je eigenlijk in je lichaam? Sensaties? Spanning? Hoe voelt je energie? Voel je je opgebrand of juist vol energie? En kun je die energie ook voelen stromen? Ik heb geleerd dat ik, de voor mij enige, waarheid alleen in stilte kan horen. Niet op het nieuws, niet in goedbedoelde adviezen van vrienden. Alleen in stilte. Daar ligt het diepe weten op ons te wachten. Daar vind je jouw kompas.
3. Stilte en stilstand vereist moed
Er is moed nodig om stil te kunnen zijn en stil te kunnen staan. Ik durf zelfs te beweren dat het een kleine heldendaad is om in deze snelle tijd niet mee te blijven draaien in het hamsterrad van onze maatschappij. Als je even niets doet of zegt, ervaar je al snel welke harde overtuigingen er allemaal in je leven. Dat je productief moet zijn om iets waard te zijn. Dat je altijd aan moet staan om ertoe te doen. Dat je vooral voor anderen moet zorgen en dan pas voor jezelf. Als je moedig genoeg bent om de keuze te maken om even met al deze overtuigingen te breken (al is het van tijdelijke aard), dan zal het leven je belonen met waardevolle inzichten en levenslessen. Dat is iets dat ik zeker weet.
4. Je hebt een keuze
Als je ervoor kiest (anders kiest het leven voor jou, zoals we eerder bespraken) om stil te staan, dan zal je veel beren op de weg tegenkomen. Beren die jou niet snappen, beren die jou nodig hebben, beren die je af willen leiden. Het is makkelijk om weer mee te gaan in je oude gedrag en het is moeilijk om tegen je eigen overtuigingen (ik doe niks dus ik ben lui, dus ik ben niks waard) in te gaan. Maar je hebt wilskracht gekregen en daarmee de kracht om keuzes te maken. Je kan ervoor kiezen om je telefoon dagen uit te zetten, je kan ervoor kiezen dat het oké is om anderen even teleur te stellen, je kan ervoor kiezen om jouw eigen regels te bepalen en écht te voelen wat jij nodig hebt ipv wat hoort. Met name tijdens de feestdagen raak je al snel verstrikt in routines en gewoontes. Maar misschien is veel eten tijdens de Kerst niet iets dat jou werkelijk voedt, misschien wil je juist ontspullen in plaats van nog meer spullen krijgen, misschien wil je in stilte opladen in plaats van naar een feest.
Jij mag kiezen. Jij kan kiezen. Je bezit die kracht.
Dit is misschien niet de meest vrolijke Feestdagen blog of een stimulerend verhaal om je nieuwjaarsintenties in te richten en te gaan manifesteren, maar dit is iets wat dieper ligt. Onder het oppervlak. Niet vol met lichtjes en Kretsballen, maar rauw en puur en recht uit het hart. Ik hoop dat je naast alle drukte van de afgelopen tijd momenten weet te vinden van stilte en stilstand. Even helemaal niets, wat mij betreft leidt naar alles. Is het altijd fijn? Nee. Is het makkelijk? Nee. En toch is dit nodig. Voor jezelf en voor de wereld.
