HOE IK (SHARON) LEERDE OMGAAN MET MIJN PANIEKAANVALLEN: VAN HARTKLOPPINGEN TOT DUIZELIG
Wat is een paniekaanval?
Mijn eerste paniekaanval
Misschien wel één van de belangrijkste vragen: wat is een paniekaanval? Ik weet nog toen ik mijn eerste paniekaanval kreeg. Ik ontkende het, er was geheid iets met mijn gezondheid mis. Ik zat immers rustig op de bank en deed weinig, toch schoot mijn hart naar 150 slagen per minuut, werd ik benauwd, kreeg zweethanden en had het gevoel zo uit mijn lichaam te vallen. Alsof ik er niet echt was. Ook kreeg ik pijn bij mijn borst, niet alsof er een olifant opstond maar een vervelende steek, aan de linkerkant. Je kan het al raden, ik dacht: dit is mijn hart, ik ga dood. En juist door die paniek werd het erger, ik kwam in een vicieuze cirkel waarbij ik dacht dat er echt iets mis is met mijn gezondheid.
In de tussentijd ging ik verder met het drukke leven wat ik al had maar dan met continue de angst om dood te gaan. Niet echt gezond voor de stressmeter die al hoger piekte dan gezond is. Mijn grootste fout (en achteraf ook leermoment) was Googelen naar mijn symptomen. Bovenaan stonden de hartziektes, pas onderaan kwam ik een artikel over paniekaanvallen tegen. Ik geloofde niet dat dit het was, dit stond namelijk niet als eerste zoekresultaat dus zal vast niet kloppen. Je raadt het al: ik bleek na onderzoeken in het ziekenhuizen kerngezond en dus echt last te hebben van paniekaanvallen. En juist daarom vind ik het zo belangrijk dat je bewust bent van wat het alternatief op je vage gezondheidskwalen kan zijn: paniekaanvallen.
Symptomen paniekaanval
Een paniekaanval is een plots opkomende heftige angst die je opeens overvalt. Vaak op momenten dat je juist even rust voor jezelf neemt, bijvoorbeeld in bed voor het slapen gaan of op de bank voor de televisie. Het begint in je hoofd en je bent opeens bang om controle te verliezen, gek te worden of (zoals in mijn geval) dood te gaan. De angst uit zich lichamelijk en daardoor voelt het heel echt en wordt de aanval op zichzelf al erg beangstigend. Je creëert angst voor de angst. Lichamelijke symptomen die bij een paniekaanval passen: snelle hartslag, zweethanden, duizelig, benauwd (eventueel vervelend gevoel in de borst), misselijk, het gevoel dat je niet echt hier meer bent en uit je lijf kan 'vallen', wazig zien. En al deze symptomen die tikte ik aan zoals je al hebt kunnen lezen.
Je bent gezond
Dus aan een ieder die dit moet lezen en bij de dokter is geweest zonder uitkomst: je bent gezond maar ervaart paniekaanvallen. In deze blog deel ik mijn ervaringen en wat mij helpt om de opkomende signalen van een paniekaanval niet tot een paniekaanval te laten leiden. Ik hoop dat het van waarde voor je mag zijn. Onderaan in de reactie sectie mag je altijd een vraag stellen zodat we elkaar kunnen inspireren en helpen. Door zelf een vraag te stellen open je de deur voor anderen.
Paniekaanvallen worden getriggerd door een focus op de binnenwereld
Nadat jij je eerste paniekaanval ervaren hebt wil je er alles aan doen om de volgende te voorkomen. Je hebt immers angst voor de angst opgebouwd. Hierdoor ga je je onbewust te veel op je binnenwereld focussen. Het naar binnenkeren in jezelf is een prachtige persoonlijke groei: voelen wat jij nodig hebt. Maar op het moment dat jij te veel op je binnenwereld gefocust bent krijg je nog weinig van de buitenwereld mee. Je voelt letterlijk alles in je lijf en dat veroorzaakt angst en paniek. Die stuiptrekking in je hals kan opeens je hart lijken of een benauwd gevoel is geheid je longen en niet de pollen of slecht geventileerde ruimte.
De kunst is om weer open te gaan staan voor de buitenwereld, het is het loslaten van de controle over je binnenwereld door het simpelweg te laten doen waar het goed in is: jouw in leven houden. Ergens klinkt het ook wel gek als je erover nadenkt: je lijf willen besturen vanuit je hersenen terwijl het jaren voor jou alles gedaan heeft. Begrijp mij niet verkeerd, het is goed (en prachtig) om bewust te voelen wat erin je lijf omgaat maar op het moment dat het een obsessie wordt is het niet gezond. En het helpt zeker niet bij het verhelpen van paniekaanvallen.
De focus op je binnenwereld is niet een knop die je simpelweg weer kan omzetten, het is je ten eerste bewustzijn van de te vele focus op je binnenwereld. Vervolgens ga je dit herkennen en juist door die herkenning word je automatisch bewuster van je buitenwereld. Wat ook kan helpen - als je merkt dat je te veel op je binnenwereld (lijf) gefocust bent:
- Geef jezelf een opdracht zoals naar de wc gaan, auto's tellen, muziek luisteren of een boek lezen
- Noem op waar je dankbaar voor bent: negatieve gedachte kunnen niet bestaan naast positieve. Door dankbaar te zijn gaat de negatieve (angst) gedachte weg
- Prikkel je zintuigen, ruik aan iets lekkers, proef iets of raak iets aan. Zo ben je bezig met wat er om je heen gebeurd en niet alleen wat erin je lijf bezig is.
Zelf had ik het meeste last van mijn paniekaanvallen zodra ik alleen was. Er was namelijk niemand die mij uit mijn hoofd kon halen behalve ik zelf. Dat lukte vaak niet, grotendeels omdat ik nog niet bewust was van het feit dat ik continue met mijn binnenwereld bezig was. De buitenwereld bestond op zulke momenten niet, het leek vaak alsof ik vanuit een ander persoon naar mijzelf keek en dan allerlei gekke dingen in mijn lijf voelde. Wat mij het meest hielp is een prikkel van buitenaf (niet te veel, dat kan ook weer stress veroorzaken) maar zoals het lezen van een boek, een niet spannende serie kijken of gewoon even met een vriendin Whatsappen (ik hou niet van bellen haha).
De afspraak die ik met mijzelf maakte is dat ik bewuste momenten kies waar ik écht naar mijn binnenwereld mag luisteren en daarna laat ik het los. Een meditatie kan zo'n moment zijn, of gewoon even op bed liggen en voelen. Probeer dit in het begin iedere dag even kort, al is het maar een minuut, op het moment dat het je angstig maakt stop je. Zo ga je leren dat het niet eng is om naar je lichaam te luisteren en door de controle te hebben over wanneer je wil luisteren ga je uiteindelijk automatisch minder luisteren. Dat werkt vooral voor mensen die paniekaanvallen ervaren omdat dit in de basis door een drang om controle ontstaat.
Hoe ik van mijn paniekaanvallen ben af gekomen
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben er niet volledig van afgekomen. Ik heb het geaccepteerd als onderdeel van mijn levensuitdaging. Nu moet je mij niet verkeerd begrijpen, ik ervaar eigenlijk geen echte paniekaanvallen meer maar wel de symptomen. Mijn lichaam geeft heel duidelijk aan wanneer ik over mijn grens ga en iets anders moet doen. Het overvalt mij nog vaak maar ik herken het nu, de opgeslagen spanning in mijn lijf voel ik. Vaak begint het met dat ik misselijk word terwijl ik een spannende film kijken. Het beste wat ik dan kan doen is de film afzetten of mij even afzonderen in de slaapkamer, alleen in rust.
Wat voor mij werkt hoeft niet voor jou te werken. Zelf ben ik iemand die snel overprikkelt is, ik voel iedereens energie en zuig dit op als een spons. Hierdoor sta ik ook meer open voor negatieve gedachten en kan ik dit soms moeilijk van mij afzetten. Het helpt mij om dan even alleen te zijn, en alleen positieve dingen te doen en bekijken. Niet veel in mijn hoofd zitten maar juist een leuke serie of boek lezen.
Het stoplichten model
Een tip van Nanne waar ikzelf veel aan gehad heb en met jullie wil delen: zie je zelf als een stoplicht. Als alles goed gaat (dat voel je in je lijf) ben je groen. Zodra je iets merkt wat een symptoom van spanning is (misselijk, hartkloppingen, zweten, hoofdpijn of iets wat jij ervaart na stress) sta je op oranje. De kunst is om te zorgen dat het stoplicht weer naar groen springt. Dat mag je voor jezelf gaan uitzoeken. Mij heeft het ook enorm geholpen om weer iets te doen wat echt een hobby is. Pure ontspanning en vermaak: paardrijden. Misschien heb jij ook een verloren hobby wat je heel goed zou doen? Oh. en vergis je niet soms springt je stoplicht van groen naar rood zonder waarschuwingen. Wees niet te streng voor jezelf in het begin zal je dit meer ervaren. Het is een proces en dat heeft tijd nodig.
Praat erover en help anderen
Na het krijgen van mijn eerste paniekaanval stopte ik het weg, ik ging het gevecht alleen aan. Heel dapper maar zo niet handig. Door erover te praten relativeer je, hoor je ook van anderen uit je omgeving hoe zij stress ervaren en vind je herkenning. Door te voelen dat je niet alleen bent ga je het eerder accepteren. En onthoud waar acceptatie heerst heeft angst geen ruimte. Acceptatie is een vorm van liefde en liefde overwint altijd.
Ik wens je licht en liefde toe in dit proces. Mocht ik je ergens mee kunnen helpen voel je dan vrij om een reactie onderaan te plaatsen.
Liefs,
Sharon
Sab
Geplaatst op maandag 20 februari 2023 16:03
Fijn dat ik niet alleen ben. Bij mij begont het allemaal tijdens een ritje met de wagen waar ik plots paniekerig kwam en geen inzicht meer had om te rijden. Door ademhalingskiné te doen ben ik al halverwege. Ik kan het iedereen aanraden.
Lief leven heeft mij daar ook veel bij geholpen.
Echte verhalen en gedichten en visualisatie daar leer ik nog veel van.
Maken jullie nog nieuwe podcast voor 2023?
Groetjes
Toon meer
